bouncing - znaczenie słówka w tekstach po angielsku

I wobbled, unable to hold on to the bouncing horse.

Zachwiałam się, nie mogąc utrzymać się na podskakującym koniu.

In an overwhelmingly positive moment, the entire crowd is covered by huge, bouncing balls.

W niezwykle pozytywnym momencie cały tłum zostaje przykryty ogromnymi, podskakującymi kulami.

A bounce is not a step, obviously, and now, everyone at work is irritable and they are blaming me for this mess!

Odbicie nie jest oczywiście krokiem, a teraz wszyscy w pracy są rozdrażnieni i obwiniają mnie o ten bajzel!

Neon signs in all shapes and hues are flashing everywhere, and the primal beat of music is bouncing against the walls.

Wszędzie migają neony we wszystkich kształtach i odcieniach, a pierwotny rytm muzyki odbija się od ścian.

I am bouncing against your eardrums, making them vibrate, which in turn sets tiny bones in your middle ear into motion.

Odbijam się od twoich bębenków, wprawiając je w wibracje, co z kolei wprawia w ruch maleńkie kości w twoim uchu środkowym.

I dash under my bed and watch the pulsing sphere of blue light surge at the ceiling, bounce off it, and whizz right past my face.

Wpadam pod moje łóżko i patrzę, jak pulsująca kula niebieskiego światła uderza w sufit, odbija się od niego i ze świstem przelatuje tuż obok mojej twarzy.

But one day, she was drinking with a co-worker, got tipsy, and she let slip that she got the great results not by walking, but by bouncing on a stability ball she sat on instead of a chair.

Ale pewnego dnia gdy piła ze współpracownikiem, była podpita i wypsnęło jej się, że zdobyła te świetne wyniki nie chodząc, ale podskakując na piłce gimnastycznej, na której siedziała zamiast na krześle.

This part of Paris has a clammy yet electrifying feel to it: the throng of sweaty bodies bouncing to music seconds before the attack at Bataclan; the jolt of fear when Charlie Hebdo journalists realise the noises in the lobby are not firecrackers, but gunfire.

Ta część Paryża jest lepka, ale elektryzująca: tłum spoconych ciał podskakujących w rytm muzyki kilka sekund przed atakiem na Bataclan; wstrząs strachu, kiedy dziennikarze Charlie Hebdo zdają sobie sprawę, że hałasy w holu to nie petardy, ale strzały.