Finn beamed.

Finn się rozpromienił.

Finn beamed.

Finn się rozpromienił.

"I'd love to!" she said, beaming.

- Z przyjemnością! - powiedziała rozpromieniona.

I hung up, and Alice beamed at me.

Rozłączyłem się, a Alice uśmiechnęła się szeroko.

‘Take a look,' he said, beaming with pride.

— Przyjrzyj się — powiedział, promieniejąc dumą.

‘Here you are!' she said, beaming at William.

- Jesteś! - powiedziała, uśmiechając się do Williama.

With a beaming smile, I answer: "It's a date!"

Z promiennym uśmiechem odpowiadam: - Jesteśmy umówieni!

I want to be as strong as you!" I say, beaming.

Chcę być taka silna jak ty! - mówię z promiennym uśmiechem.

It takes the grape in its paws and beams up at you.

Bierze winogrono w łapy i rzuca ci promienny uśmiech.

"Maybe your nephew could meet my son someday," Diane beamed.

"Może twój siostrzeniec mógłby kiedyś poznać mojego syna," rozpromieniła się Diane.

"Of course, she's not, a steel beam fell on her head!" another interjected.

"Oczywiście, że nie, stalowa belka spadła jej na głowę!" wtrącił się inny.

The monster was tailgating me, flashing its main-beam lamps, forcing me to give way.

Potwór siedział mi na ogonie, migając światłami drogowymi, zmuszając mnie do ustąpienia.

The beaming smile froze on her face. "Trick or treat," said a man standing on her porch.

Promienny uśmiech zamarł na jej twarzy. - Cukierek albo psikus - powiedział mężczyzna stojący na jej werandzie.

So, theoretically, if you're feeling down in the dumps, you should force your face into a beaming smile.

Więc teoretycznie, jeśli masz chandrę, powinieneś zmusić swoją twarz do promiennego uśmiechu.

Right now would be a great time to put in more hours.' Monica beams at him, and Harry goes on. ‘But Brigitte will go.

Teraz byłby świetny czas, żeby poświęcić więcej godzin. - Monica uśmiecha się do niego, a Harry mówi dalej. — Ale Brigitte pójdzie.

His beaming smile was long gone, a sarcastic grimace was all his face could muster to preserve a semblance of his past self.

Jego rozpromieniający uśmiech już dawno zniknął. Jedynym, na co mogła zdobyć się jego twarz by zachować pozory jego dawnej persony, był sarkastyczny grymas.